Normal 0 21 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:””; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:”Times New Roman”; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}
Herhalen, herhalen, eindeloos herhalen
Hoe onthoud je in hemelsnaam oneindig veel teksten? Daar geef ik antwoord op met wat tips & trucs. Eerst even wat gedachtenkronkels over de afgelopen zaterdagochtendles.
Het was een intensieve ochtend: de laatste loodjes gaan steeds zwaarder wegen en alle puntjes op de i die, als ze eenmaal goed zitten geen enkele garantie geven dat ze de volgende keer weer goed zitten. De laatste weken voor de eindvoorstelling. Het is nu hard doorwerken om het op 26 juni zo perfect mogelijk te laten lopen. Voor mij een hele grote uitdaging om het dan ‘los’ te laten. Die zondag moet de cast het zelf doen. Zonder mij. Zonder iemand die roept dat ze de verkeerde kant oplopen of de verkeerde toonhoogte inzetten. Ze zijn dan helemaal op zichzelf aangewezen.
De kracht zit hem nu in de herhaling. Duizendmaal herhalen, herhalen en herhalen. Net zolang dat het in je lijf gaat zitten en dat je er niet meer over na hoeft te denken. Tegelijkertijd moeten we het tempo erin zien te houden, want anders worden we moe. En als wij al in slaap vallen, wat gaat het publiek dan wel niet doen? Dus puntjes op de i, herhalen en tempo erin. Graag ondersteund door een grote dosis energie.
Dat laatste, moet ik toegeven, daar was ik zelf vroeger niet altijd even goed in. Ik hoorde Elisabeth Taylor ook ooit eens tijdens een interview zeggen: ‘zolang ik aan het repeteren ben kan ik mezelf niet helemaal geven, maar zodra ik op het podium sta of de camera’s draaien, dan geef ik mij volledig en zelfs meer dan dat.’ We zijn nu eenmaal geneigd wat makkelijk en lui te zijn als het niet nodig is om je volledig te geven.Maar ik zou geen goede docent zijn als ik de cast niet tijdens de repetitie opzweep om mij hun volledige inzet te geven. Ik wil namelijk zien waartoe ze in staat zijn, dus ik leer ze met oefeningen om aan te voelen hoe het voelt om geen energie te geven en volledige energie. Ik vertrouw erop dat ze tijdens de voorstellingen hun volledige 100% gaan geven en misschien overtreffen ze zichzelf wel en durft een enkeling zelfs verder te gaan.
Tips & trucs
Leuk al dat gepraat over energie en volledige inzet, maar hoe onthoud je in hemelsnaam al die teksten, al die pasjes, de volgorde? Want daar begint het toch als eerste mee. Als je de teksten niet uit je hoofd kent, ga je van een blaadje lezen en zolang je dat doet, kan je je niet volledig geven en kan het nooit ‘in je lijf’ gaan zitten.
Je hebt mensen die leren door 1. te luisteren, mensen die leren door 2. te kijken en weer een ander leert door 3. ervaring. Eerst moet je zien uit te zoeken hoe jij het beste leert. De meesten weten dat wel. Ben je iemand die als je een liedje hoort vrij snel de tekst kent? Of moet je het van papier aflezen? Of moet je het zelf hebben meegemaakt om te kunnen onthouden hoe het voelt? Zo zijn er nog wel meer voorbeelden te bedenken. Het gaat erom dat je erachter komt wat bij jou past.
Je kunt dan je teksten leren op een manier die voor jou het meest natuurlijk aanvoelt en daardoor het snelst werkt. Je kan het bijvoorbeeld inspreken op een bandje en het steeds terug luisteren, of je schrijft meerdere keren de tekst op, of je leest de tekst steeds weer door, voor jezelf of juist hardop. Je kunt ook een tekening maken van de tekst of met kleuren gaan werken (woorden onderstrepen of in kleur schrijven). Je kunt hier heel creatief in zijn. Alles is goed, als het maar voor jou werkt.
