Afgelopen vrijdag (16 september 2011) was het dan zover: het productiejaar 2011/2012 van Iris Performing Arts ging beginnen. De “oude rotten” begroetten elkaar me de nodige hoeveelheid omhelzingen en het “nieuwe bloed” mengde zich ook in de groep. Maar laten we eerlijk zijn; na een paar minuten was er van “oude rotten” en “nieuw bloed” niets meer te bekennen, en leek het of iedereen elkaar al langer kende. Dat vind ik toch altijd wel opmerkelijk, en ik heb ook het idee dat dat aan de mensen ligt van de “creatieve kunsten.” Dat ze gewoon veel meer open zijn naar elkaar.
En man, wat een talent is er in de groep! Zangtalenten, danstalenten, acteertalenten, alles is goed vertegenwoordigd, en ook al zijn we pas 1 les bezig, ik voorspel nu al dat het een daverend succes gaat worden (sla dit allemaal goed op in jullie geheugen. Dan kan ik tegen die tijd zeggen: zie je wel, ik had wel gelijk, en dan moeten jullie mij allemaal gelijk geven 🙂 ) En wat ook heel erg leuk is, en anders dan vorig jaar, is dat wij een man in onze groep hebben! Jawel! Dus, Wilco, je kunt niet beslissen om ermee te stoppen. Als je dat doet komen wij je aan je… (haren had je geloof ik niet, hè? (hoop niet dat ik je nu heel erg beledig….)) benen hoogstpersoonlijk terugslepen naar de mammoet.
Het enige “nadeel” van het feit dat we nu een man in onze groep hebben, is dat we een andere naam moeten bedenken. Vorig jaar waren we de IPA-girls, nu…. Niet meer. Dus, mocht je denken: oh, maar hé daar, wacht eens even! Ik weet een leuke naam! Dan kun je die naar me mailen, jullie hebben mijn adres 😉
In de eerste les is werkelijk alles aan bod gekomen. Na een opwarming met het spel Blieblieblieblop, dat voornamelijk de lachspieren goed opwarmt hebben wij het draaideurenspel gedaan, wellicht bekend van de lama’s. Het spel wordt gespeeld met 4 personen waarvan er telkens 2 aan bod komen. Deze krijgen dan een beginzin/locatie/emotie toegewezen en gaan van daaruit improviseren. Wordt er dan bijvoorbeeld +1 geroepen, moeten de mensen “doordraaien” en spelen 2 anderen dus aan hun eigen scène. Je moet dus niet alleen opletten waar je naartoe draait en hoeveel je moet draaien, je moet ook nog onthouden waarmee je in welke scène geëindigd was.
Na dit spel 3x gedaan te hebben, werden wij in groepjes verdeeld en kregen wij een stuk prachtige klassiekACHTIGE muziek te horen waarop we een stuk van 2 minuten moesten maken waarin wij niet spraken. Er ontstonden goede stukken, maar volgens mij zat iedereen wel op een manier in tijdsgebrek, de meesten hadden liever nog even door willen gaan
Vervolgens was het zingen aan de beurt. Eerst inzingen aan het keyboard, daarna verdeeld in groepjes Mamma Mia! van ABBA (of natuurlijk de gelijknamige musical Mamma Mia! of de gelijknamige film Mamma Mia! ;)) zingen.
En dat brengt ons aan bij de laatste tak van de musical: het dansen. Om het “eenvoudig” te houden werd de groep maar even opgesplitst in drieën, gingen we zingen terwijl we dansten, moest groep 2 gedeeltelijk met groep 1 mee dansen en maakten we een rare hoofdbeweging tijdens een niet zo logisch plek in het nummer. Bij mij persoonlijk ging het bagger, maar ik ben opzich best wel niet heel slecht, dat beloof ik, ik moet er alleen nog even inkomen 😀
De rolverdelingen zijn inmiddels bekend. Nu aankomende les zullen we het script krijgen en dan gaan we echt beginnen! Heb er zin in!
Iedereen heeft wel een talent, maar niet iedereen heeft de moed om het talent te volgen in het onbekede verschiet — Erika Jong, Amerikans auteur
